SOS JEUGDWIELRENNEN:
Haalt het Oost-Vlaamse wielrennen nog de grandeur van weleer? “De tijd van een boterham en twee potten bier voor de seingevers is voorbij”
Bij de organisatie van een koers komt veel kijken en veel lokale clubs krijgen die zware verantwoordelijkheid niet meer getorst. — © Marc Van Hecke / Bart Vandenbroucke
Er wordt steen en been geklaagd dat er steeds minder regionale wedstrijden in Vlaanderen zijn voor de echte amateurs, lees jongeren. In dit wielerdossier laten we ervaringsdeskundigen aan het woord. Serafien Aerssens, Roger Verstichelen, André Maerschalck, Chris Reunes, Kurt De Gelas, Patrick De Pessemier en Fredy Tanghe hebben een schat aan ervaring en wikken en wegen het wielerbestel anno 2024. (Freddy De Geest – Het Nieuwsblad, 07.03.2024)
We gaan even terug in de tijd. Als tiener stond uw dienaar met WSC Oostakker-Lochristi aan de start van de Ster der Junioren, het paradepaardje van de Oost-Vlaamse afdeling van de KBWB. Zoek niet naar mijn naam in de uitslagen, blijkbaar functioneer ik beter achter dan tussen de nadars. In mijn tijd, de tijd van Roger, waren er ook de Ronde van het Meetjesland en de Denderstreek voor nieuwelingen. Inmiddels is ook de Ster van de Vlaamse Ardennen voor junioren gestopt. Gelukkig blijft de Ronde van Oost-Vlaanderen voor beloften nog overeind. De Oost-Vlaamse afdeling kon jaren teren op de gedrevenheid van de voorzitters Serafien Aerssens, Gust Rotsaert en John D’hondt, wielerliefhebbers pur sang. De huidige voorzitter, Carina Van Cauter, die ook provinciegouverneur is, heeft andere katten te geselen, dan dagelijks met de Oost-Vlaamse afdeling van Cycling Vlaanderen bezig te zijn.
Keert de grandeur van weleer nog terug? We slagen er zelfs niet meer in om oefenkoersen te organiseren.
“Dat wij de oefenkoersen niet meer organiseren, heeft verschillende redenen”, bijt Chris Reunes, secretaris van Bottelare Sportief, de spits af. “Toen café In de Linde stopte, viel ons lokaal weg. Ze zijn de dorpskern in Bottelare aan het vernieuwen en dus is hier organiseren sowieso niet aan de orde. Een zwaar ongeval (een renner botste tegen een verkeersbord, red.) liet ook zijn sporen na. Gelukkig werden we vrijgepleit. Wij voldeden aan alle voorwaarden. Ik geef wel toe dat ik de koersen mis. Of ze nog terugkeren? Indien er mensen zich geroepen voelen om te helpen, weten ze mij wel te vinden. Bottelare had een wielertraditie en dus blijven we hopen op een doorstart.”
“De Ster der junioren was een organisatie van de Oost-Vlaamse afdeling van de KBWB in samenwerking met Dagblad Het Volk, waar we konden rekenen op de onvoorwaardelijke steun van Gaston De Meulemeester en Lucien Van Hoorde”, herinnert Serafien Aerssens zich. De negentigjarige was vroeger oud-voorzitter van KBWB Oost-Vlaanderen. “Dat waren in die tijd (de jaren ‘70-’80’, red.) koersen met aanzien. Als voorzitter van WSC Oostakker-Lochristi had ik een band met de koers. Koersen ondersteunen was voor ons geen opdracht, maar een voorrecht. Gust Rotsaert, die Aerssens opvolgde als voorzitter van de Oost-Vlaamse afdeling, was de motor achter de Ronde van het Meetjesland. In de Denderstreek hadden ze ook zo een ronde. Wat schiet er nu nog over? Bestaat de Oost-Vlaamse afdeling van Cycling Vlaanderen nog? Ik hoor er niets meer van.”
Patrick De Pessemier en Carina Van Cauter flankeren hier de provinciale kampioenen bij de vrouwen elite in 2019. — © Geert De Rycke“Het blijft roeien met de beschikbare riemen”, geeft Patrick De Pessemier, de huidige voorzitter van de commissie Weg-Piste-Veld van de Oost Vlaamse afdeling van Cycling Vlaanderen toe. “Aan goede wil ontbreekt het niet. We hebben de intentie om binnen afzienbare tijd opnieuw een ronde voor junioren te organiseren, maar in een handomdraai is dat niet geklaard. We proberen organisatoren aan elkaar te koppelen en als provinciale afdeling willen we daar maximale ondersteuning aan bieden. Er is gewettigde hoop dat het gaat lukken.”
De administratieve rompslomp bij het aanvragen van een koers stoot veel mensen tegen de borst. Is de clubondersteuning vanuit Cycling Vlaanderen voldoende?
André Maerschalck is de organisator van de Ronde van Oost-Vlaanderen voor beloften. — © Marc Van Hecke“Cycling Vlaanderen zou de contacten met de verschillende gemeentebesturen moeten stimuleren en optimaliseren”, pikt André Maerschalck in. De organisator van de Ronde van Oost-Vlaanderen voor beloften kaart een gebrek van samenwerking aan. “Nu worden we te vaak met willekeur geconfronteerd. De aanvraagformulieren zijn uniform voor iedereen, maar de behandeling door de gemeentebesturen is anders van gemeente tot gemeente. Sommige organisatoren verstoppen zich achter digitalisering om niet meer te organiseren, maar dat vind ik kort door de bocht. Na corona pikken verenigingen de draad niet meer op en dat betreur ik.”
“Dat we nu in een digitale wereld leven is geen goede zaak voor het wielrennen”, verrast De Pessemier. “Om het PK tijdrijden te organiseren, moeten we in twee verschillende gemeenten en evenveel politiezones terecht. Simpel is het allemaal niet meer. Dat oudere mensen daarom afhaken, begrijp ik wel.”
Fredy Tanghe (uiterst rechts) is voorzitter KVC ’t Meetjesland. — © Marc Van Hecke“Bij ons niets dan positieve signalen”, is Fredy Tanghe, voorzitter van KVC ’t Meetjesland Knesselare, de vreemde eend in de bijt. “Recent was er een samenkomst met een groep lokale seingevers om de reglementering op te frissen. Het zijn stuk voor stuk jonggepensioneerden met een hart voor de koers. Een jonge bestuursploeg blaast de koersbedrijvigheid in Knesselare nieuw leven in. Ik heb enkel een adviserende rol. De samenwerking met de gemeente verloopt vlot via de cel evenementen.”
Clubs haken af omdat de vergrijzing binnen het clubbestuur niet of onvoldoende kan opgevangen worden. Zijn er nog vrijwilligers en medewerkers te vinden?
“De aflossing van de wacht is verzekerd”, zegt Roger Verstichelen. — © Geert De Rycke“WC Sport en Vermaark Maarkedal werd in 1959 gesticht”, zegt Roger Verstichelen. “Ik zit 47 jaar in het bestuur, 35 jaar als schatbewaarder. Ik ben 78 jaar en wil de fakkel doorgeven. Wij hebben jonge mensen kunnen aantrekken. We organiseerden sinds 2006 voor alle categorieën een PK. Dit jaar organiseren we de finale van de Ronde van Oost-Vlaanderen voor beloften. Het parcours wordt uitgetekend op het grondgebied van Maarkedal en dat is een pluspunt. De aflossing van de wacht is verzekerd.”
“Vroeger, ik ben veertig jaar actief binnen de club, hadden we lokale seingevers die met een paar boterhammen en twee potten bier tevreden waren”, zegt Kurt De Gelas, voorzitter van Moedige Wielrijders Deftinge. “Nu is alles veel duurder geworden. De seingevers hun verplaatsingsonkosten moet betaald worden. De meerkost aan vergunningen en dergelijke meer zorgden ervoor dat wij zijn uitgeweken naar de WAOD. In die veel goedkopere wielerbond organiseren we een klassieker, de Omloop van de Vlaamse Ardennen. Ik maak me sterk dat er de komende jaren nog veel kleine koersen zullen wegvallen.”
André Maerschalck. — © Marc Van Hecke“We leven in een verzuurde maatschappij waarin er nog weinig ruimte is voor wat vroeger de normaalste zaak van de wereld was”, zucht André Maerschalk. “Medewerkers vinden wordt jaar na jaar moeilijker. Regelmatig stel ik me de vraag waar ben ik mee bezig. De liefde voor de koers stuwt ons vooruit. Nu en dan een schouderklopje helpt. Dat er in de media weinig of niets meer verschijnt over de kleine koerskes helpt ons ook niet vooruit. Iedere dag Evenepoel, Van Aert, Pogacar of Van Der Poel zou men beter inruilen voor wat meer aandacht voor de jeugd.”
“Het dorpscafé was het kloppend hart van de koers. Valt dat weg, dan is er ook geen koers meer”
Swingen de kosten de pan niet uit? Is het nog gemakkelijk om sponsors te vinden?
“Wij hebben trouwe sponsors”, zegt Verstichelen. “Als ik ergens de deur opendoe, dan zeggen ze tes veur de koers zeker. Ook van de gemeente krijgen we financiële steun. Ook wat de seingevers betreft, kunnen we op lokale mensen een beroep doen.”
“Intermarché en Lidl sponsoren WorldTourteams, maar halen de neus op wanneer een lokale organisator gaat aankloppen”, zucht Maerschalk. “Vroeger waren er in ieder dorp meerdere cafés en winkels. Wat schiet er daar nog van over? Het dorpscafé was het kloppend hart van de koers. Valt dat weg, dan is er ook geen koers meer. Nu focust men vooral op VIP-toestanden in de grote koersen: pinten zuipen à volonté en met moeite een coureur zien. In de koersen rond de kerktoren worden de Evenepoels van de toekomst geboren en dat moeten we blijven koesteren.”
“We kunnen op lokale mensen een beroep doen”, zegt Roger Verstichelen. — © Geert De Rycke
Veiligheid is topprioriteit. Verkeersmeubilair zorgt voor een gevoelige meerkost aan seingevers?
“Koersen in grootsteden zijn onmogelijk worden”, weet Fredy Tanghe. “Landelijke gemeenten bieden nog mogelijkheden, maar ook daar wordt het moeilijker aangezien er met een steeds grotere frequentie obstakels opduiken. In die zin zou ik er naar streven om bij nieuwelingen te koersen in kleinere pelotons. Eerste- en tweedejaars opsplitsen, zou een optie moeten zijn. Obstakels betekenen een meerkost aan seingevers en die valt menige organisator zwaar.”
“Naar mijn gevoel kunnen koersvriendelijke gemeenten hierop anticiperen”, bedenkt Maerschalk zich. “Wanneer er jaarlijks verschillende koersen zijn in een gemeente, dan hoeft men de straten niet vol te poten met bloembakken en ander verkeersmeubilair. Wie veiligheid zegt, kan daar al eens bij stilstaan. In sommige gevallen creëert men problemen en zijn die gemakkelijk te vermijden. Een veilig parcours uitstippelen, wordt er jaar na jaar niet gemakkelijker op.”
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!